ای پسر کنيز من در فقر اضطراب
نشايد و در غنا اطمينان نبايد. هر فقری را غنا در پی و هر
غنا را فنا از عقب و لکن فقر از ماسوی اللّه نعمتی است
بزرگ حقير مشماريد زيرا که در غايت آن غنای
باللّه رخ بگشايد. و در اين مقام ( أنتم الفقرآء ) مستور
و کلمه مبارکه ( و اللّه هو الغنيّ ) چون صبح صادق از
افق قلب عاشق ظاهر و باهر و هويدا و آشکار شود
و بر عرش غنا متمکّن گردد و مقرّ يابد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر