وای وای ای عاشقان هوای نفسانی
از معشوق روحانی چون برق گذشته‌ايد و بخيال شيطانی
دل محکم بسته‌ايد. ساجد خياليد و اسم آن را حقّ
گذاشته‌ايد و ناظر خاريد و نام آن را گل گذارده‌ايد.
نه نَفَس فارغی از شما برآمد و نه نسيم انقطاعی از رياض
قلوبتان وزيد. نصايح مشفقه محبوب را بباد داده‌ايد
و از صفحه دل محو نموده‌ايد و چون بهآئم در سبزه زار
شهوت و امل تعيّش مينمائيد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر