ای دوستان من آيا فراموش کرده‌ايد آن
صبح صادق روشنی را که در ظلّ شجره انيسا که در
فردوس اعظم غرس شده جميع در آن فضای قدس
مبارک نزد من حاضر بوديد ؟ و بسه کلمه طيّبه تکلّم
فرمودم و جميع آن کلماترا شنيده و مدهوش گشتيد و آن کلمات اين بود.
ای دوستان، رضای خود را بر رضای من
اختيار مکنيد و آنچه برای شما نخواهم هرگز مخواهيد
و با دلهای مرده که بآمال و آرزو آلوده شده نزد من
ميائيد. اگر صدر را مقدّس کنيد حال آن صحرا و آن
فضا را بنظر در آريد و بيان من بر همه شما معلوم شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر